Een Australiër, een Engelsman en een Amerikaan lopen een bar binnen. Het klinkt als een grap, en dat zou het ook zijn als Ry X, Adam Freeland en Steve Nalepa vorig jaar inderdaad de kroeg in waren gelopen. Het werd echter de studio bij Nalepa thuis, waar de drie producers als The Acid een intrigerende EP maakten. Vorige maand verscheen het zeer geslaagde debuutalbum Liminal. “De chemie tussen ons moet je koesteren“.

Noem het vooral geen supergroep, dat vinden ze iets voor de Bono’s voor deze wereld. Toch valt het s-woord vaak als er over The Acid wordt gesproken. De drie leden achter deze prikkelende bandnaam zijn immers geen onbekenden in de muziekwereld. De bekendste is Adam Freeland, de Engelsman die al sinds midden jaren negentig in de weer is met breakbeats, dub en house. Muziekkenners kennen wellicht ook Australiër Ry Cuming, die onder die naam een singer-songwriter album uitbracht en als Ry X een bescheiden hit scoorde met de titeltrack van zijn EP Berlin. Ableton Live-expert, docent en producer/componist Steve Nalepa is de grote onbekende van de drie, al zit de Amerikaanse audiowizard onder de sneltoets in de telefoons van o.a. Drake, Flying Lotus en The Weeknd.

The Acid is niet alleen op papier een onwaarschijnlijke combinatie. Ook in levende lijve valt het trio op door hun verscheidenheid. Ry oogt met zijn baardje en mouwloze hemdje als een typisch Australische surfhippie met dito zweverig taalgebruik, Adam is met zijn zwoele oogopslag en golvende haar op zijn veertigste nog altijd de knappe posterboy die hij bij zijn entree in de muziekwereld was en Steve’s verleden als talentvol American Footballspeler is terug te zien in zijn imposante postuur en stoere mohawk-kapsel. Het logo van de groep: drie punten in een driehoek, alle drie even belangrijk voor het perfecte geheel. Precies zoals hun samenwerking uitpakte, legt Ry uit, enkele uren voor hun Nederlandse podiumdebuut in Paradiso: “Er is een balans als we met zijn drieën in één ruimte zijn. Die chemie tussen ons, die push-pull reactie, is heel bijzonder. Dat moet je koesteren.”

Dat ze met elkaar tegelijkertijd in één ruimte belanden, mag bijzonder genoemd worden. De destijds in Los Angeles woonachtige Adam is na jarenlang touren toe aan rust en neemt een lange pauze. Wanneer het weer begint te jeuken belt hij Steve, die hij al enkele jaren kent en wiens werk hij waardeert. De twee maken een afspraak om bij Steve in diens thuisstudio iets te gaan maken. Adam: “Het doel was simpel: muziek maken met als doel iets moois te creëren, zonder de vraag of het op de dansvloer zou werken.” Voordat ze aan de slag gaan loopt Adam Ry tegen het lijf op een feestje. De twee leerden elkaar jaren daarvoor kennen in Australië en verloren elkaar daarna weer uit het oog. Adam neemt Ry mee naar zijn afspraak met Steve en stelt ze aan elkaar voor. Gedrieën gaan ze aan de slag. “Er was een instant chemie. Al op de eerste dag schreven we Animal” legt Steve uit. “Dat we binnen een dag zo’n track konden maken deed ons realiseren dat we hier met iets bijzonders te maken hadden. Aan het eind van die dag trokken we onze agenda’s en annuleerden de afspraken die we de dag er na hadden, zodat we verder konden gaan met z’n drieën. Op dag twee ontstond Basic Instinct. Dat ging zo nog acht dagen door. Na afloop van die tien dagen hadden we een EP.”

Die vorig jaar verschenen EP past qua sound en stijl in het rijtje SOHN, Factory Floor, The xx en James Blake. Knap is dat, ondanks de vrijblijvendheid van het project en het spaarzame geluid, de tracks zelden in oeverloze klanktapijten verzanden. Deze maand volgt debuutalbum Liminal, een plaat die met recht grenzen overschrijdt. Is het niet omdat de makers van drie verschillende continenten komen (Europa, Noord-Amerika en Oceanië, dan wel vanwege de vele genres die de plaat herbergt. Opgebouwd uit gitaren, synths, bass, vocalen en zelfgemaakte samples horen we een elftal stroperige, indringende tracks waarin flarden ambient, techno, rock, pop, r&b, de zwoele vocalen van zanger/producer Ry en de unheimische sfeer van Twin Peaks te herkennen zijn. En ruimte, vooral heel veel ruimte. Steve: “Dat hebben we heel bewust gedaan. Met ruimte voed je het verbeeldingsvermogen van de luisteraar. Het zorgt voor onvoorspelbaarheid, je weet niet wat er na komt.”

Het resultaat van die eerste sessie wordt zonder verdere informatie over de makers op Soundcloud gepompt. Daar worden de vier tracks duizenden keren afgespeeld, zonder dat er ook maar enige promotie aan te pas komt. Verrast door het succes ontstaat al snel het idee om een volledig album te maken. Alleen: de volle agenda’s laten weinig ruimte toe. De enige oplossing bevindt zich op het moment dat de drie nachtbrakers normaal rusten van hun werkzaamheden in de clubs: in de vroege uurtjes van de ochtend. Ry: “We wilden niet wachten tot we eens een keer alle drie ’s avonds tijd hadden. Dus spraken we om tien uur ’s morgens af. De tijd die we hadden was heilig. Dat was het moment dat we ons konden focussen, de energie bundelen en onze creativiteit verbinden. Het was soms vreemd om ’s morgens een track als Creeper te zingen, terwijl dat nummer ’s nachts is geschreven en daar ook naar refereert. Of om op zo’n moment te zingen over seks, of andere thema’s die je associeert met de nacht. Die tegenstelling heeft tegelijkertijd iets moois.”

De titel van het album (overgangsritueel, het moment waarop iemand niet meer de status heeft van voor het ritueel, maar ook nog niet de post-rituele status heeft, zoals bij de ontgroening van corpsstudenten) duidt op dat het moment dat de oude regels niet meer gelden, maar de nieuwe ook nog niet, als in een tussenfase.

Ook de video’s voor Basic Instinct, Fame en Animal laten een wereld zien waarin bestaande regels niet meer gelden: natuurwetten bestaan niet meer, mensen vertonen atypisch gedrag en de zintuigen lijken verstoord. De teksten refereren vaak naar het dierenrijk. Ry, als zanger verantwoordelijk voor de teksten: “De tegenstelling tussen de diepte van de menselijke geest en onze natuurlijke instincten vind ik heel mooi. Ook wij mensen zijn uiteindelijk dieren. Een waterval of een regenboog is heel mooi en kan je een goed gevoel bezorgen, maar een nacht flink doorhalen in een club kan ook geestelijk bevredigend zijn. Die drang om de natuurlijke kant van de menselijke geest te onderzoeken komt veel terug in mijn teksten. Er is niets mis met een donkere kant in muziek.”

Live neemt The Acid dat wel erg letterlijk, zo blijkt die avond. Uitgebreid met een drummer en visuals wordt de sfeer van het album op succesvolle wijze vertaald naar het podium, waar de bandleden in het pikkedonker op het podium staan. Aan de silhouetten herkennen we Steve (links, met opgeschoren haar) en Adam (rechts, met drumstok en achtergrondzang). De zang is van Ry, die ook geregeld de gitaar ter hand neemt. Live wint de muziek aan stuwing en stootkracht en krijgt de muziek extra sfeer dankzij de treffende visuals van in slow motion ontluikende bloemen, zwaartekracht tartende danseressen en natuurbeelden. Na afloop wordt er (tevergeefs) geroepen om meer. Of er ook na de release van Liminal een vervolg in zit of dat The Acid een eenmalig project blijft, is nog in nevelen gehuld. De vooruitzichten zijn in ieder geval goed, aldus Steve: “Als we met zijn drieën zijn is er geen gebrek aan ideeën.”

Dit artikel stond in OOR Magazine #7, 2014. Het artikel verscheen zo in dat blad.—————————————-

Een van de tracks van de uitstekende EP van The Acid had ik opgenomen in mijn OOR Op Morgen playlist op Spotify, niet wetende wie er achter zaten. Toen het debuut er aan kwam was ik dan ook blij dat OOR interesse had in een artikel en mij vroeg voor het interview. De band was te laat, en bovendien was Atze de Vrieze (3voor12) nog voor mij. Hij had Adam en Ry, toen het mijn beurt was kwam Steve er ook bij zitten. Interviews werken het fijnst als je 1 op 1 kan praten met iemand. Vaak levert een groter gezelschap minder kopij op. Uitgerekend Ry, de zanger en het gezicht van de groep, liep vervolgens nog weg om iets te halen. Desondanks kwamen de mooiste quotes van hem. Na afloop vroeg Steve naar de opname van het interview, dat ik hem heb gestuurd (en hij heeft gedownload). Ben benieuwd wat hij er mee gedaan heeft.