En zomaar, vanuit het niets, is daar een nieuwe track van Justice: Safe And Sound. Just-wie? Justice. Twee Fransen die tien jaar terug de koningen van de ‘bloghouse’ waren, een wereldhit scoorden met D.A.N.C.E. en die ik destijds op de voet volgde. Ik interviewde ze 2 keer en zag ze verschillende keren optreden. Dit was mijn eerste artikel over ze in OOR. Volgens Faithless is God een dj. Als dat zo is, dan is †, het debuutalbum van Justice, zijn favoriete plaat.

AL JAREN ZOEMT de naam van Justice rond in de dancescene. Lange tijd is die buzz gebaseerd geweest op slechts één remix: Never Be Alone, oorspronkelijk door Simian op band gezet. In 2003 neemt het Franse duo het nummer onder handen voor een remixcompetitie van Simian en herdoopt het tot We Are Your Friends. Gaspard Augé en Xavier de Rosnay kennen elkaar dan pas een maand. Een gezamelijke kennis brengt ze met elkaar in contact. Winnen doen ze uiteindelijk niet, maar dat is niet erg; van de uiteindelijke winnaar Toma Club wordt niets meer vernomen. Daft Punk-manager Pedro ‘Busy P’ Winter let beter op dan de Simian-jury en brengt het nummer uit op zijn eigen Ed Banger-label. Ondanks dat het bedoeld was als een popsong slaat het nummer met name aan in de clubs. Het groeit uit tot een regelrechte floorfiller en als ook de platenbaas van het befaamde International DeeJay Gigolo Records, DJ Hell, de plaat remixt en op zijn label uitbrengt, is het einde zoek. Van Tokyo tot Los Angeles en van Rio de Janeiro tot in Oslo gaan de handen de lucht in. Duizenden clubbers schreeuwen dat aanstekelijke refrein mee: ‘Cause we are / your friends / you will / never be alone again / Come on!’

Het tweetal zit echter niet stil. Met de remix van She Wants To Move van N*E*R*D hebben ze de eerste grote naam te pakken. Dat is pas het begin. Ook Daft Punk, Franz Ferdinand, Fatboy Slim en zelfs Britney Spears kloppen bij de Parijzenaren aan. Als je hip wilt zijn, dan laat je je tracks verbouwen door Justice. Zo is het Franz Ferdinands The Fallen na de bewerking van Justice nauwelijks nog te herkennen. ‘Het enige criterium om iemand te remixen is of we de artiest zelf leuk vinden’, verklaart De Rosnay het remixbeleid van Justice. ‘Ik weet niet of Britney ‘m goed vindt, het verzoek kwam van haar platenmaatschappij. Maar als je naar haar MySpace-pagina gaat is de eerste track die je te horen krijgt onze remix. Dus wie weet…’ Als ze zouden willen, zouden ze hun dagen kunnen vullen met het remixen van andermans werk. Liever maken ze eigen tracks, al kost het ze moeite om nee te zeggen tegen de binnenstromende aanbiedingen. ‘De laatste tijd hebben we allerlei remixverzoeken moeten afslaan van bands die we geweldig vinden, zoals Wolfmother en Nine Inch Nails, omdat we met het album bezig waren.’ Nu de plaat eindelijk af is, staan de sterren in de rij. Justin Timberlake is de gelukkige die zijn track Love Stoned geremixt ziet door het duo.

Het debuutalbum wordt in september 2004 al aangekondigd. Een voorproefje in de vorm van Justice’ eerste eigen productie, Waters Of Nazareth, voert de verwachtingen alleen maar hoger op. Het smerige, vervormde electrogeluid zorgt voor euforische reacties onder danceliefhebbers. Hier worden grenzen verlegd. Het nummer doet het wederom goed in de clubs, tot verrassing van de Fransen zelf. ‘Waters Of Nazareth is niet gemaakt met de dansvloer in het achterhoofd. Het was eigenlijk toeval dat dj’s het nummer zijn gaan draaien en dat mensen in staat bleken erop te dansen’, vertelt De Rosnay in typisch ‘Allo ‘Allo-Engels.

Het vuige Justice-geluid is uit duizenden herkenbaar en sluit perfect aan bij dj’s, producers en bands die de grenzen tussen electro, dance en rockmuziek opzoeken, zoals MSTRKRFT, Erol Alkan, Simian Mobile Disco, Soulwax en de opkomende acts van de hippe Parijse labels Ed Banger (van Daft Punk-manager Busy P dus) en Kitsuné. ‘2007 disco’ noemt De Rosney het. ‘En’, zegt hij er meteen achteraan, ‘dat geldt voor alle artiesten op Ed Banger. Als ze al geen 2007 disco maken, dan is het wel 2007 easypop of 2007 techno. Het is allemaal heel erg NU.’

Toch zijn Augé en De Rosnay geen dance-diehards. ‘Thuis luisteren we gewoon naar popmuziek, het liefst zo breed mogelijk. Van The Beatles tot George Michael en Steely Dan.’ Niet voor niets is de single D.A.N.C.E. een ode aan Michael Jackson. Met zijn kinderkoor en strijkers is het een opvallende track op het onlangs – ten lange leste – verschenen debuutalbum met de wat cryptische titel †. ‘Op het moment dat we D.A.N.C.E. schreven, deden we veel van die zware, vervormde dingen. We hadden net Waters Of Nazareth gemaakt en de remix van Mr Oizo gedaan, nu wilden we iets heel zoets maken, iets puurs. Gewoon een eerlijke popsong eigenlijk.’

The Party is de tweede track met hitpotentie op †. Het is een samenwerking met de hippe rapper/zangeres Uffie, ook al uit de Ed Banger-stal. ‘Ed Banger is een soort familie,’ vertelt De Rosnay. ‘Het voordeel van zo’n klein label is dat je al gauw iedereen kent. De eerste keer dat we Uffie hoorden was op [haar debuutsingle] Pop The Glock, twee jaar geleden. Toen hebben we meteen afgesproken dat we samen een song zouden maken.’

Voor DVNO riepen ze de hulp in van Mehdi Pinson, zanger van de Franse band Scenario Rock. Justice remixte vroeg in hun carrière hun Skitzo Dancer, nu was het tijd om iets terug te doen. Maar waar die letters voor staan? ‘DVNO slaat op een hele foute club, zoals je die in veel voorsteden hebt. Wij komen uit een voorstad van Parijs en daar heb je daadwerkelijk een club die Il Divino heet. Het is een heel slechte naam voor een discotheek, maar ik denk dat er duizenden van dat soort tenten zijn waar je een strakke trui en nette leren schoenen moet dragen om binnen te komen. We vinden dat soort clubs stiekem ook best leuk en het leek ons gewoon grappig om een song naar ze te vernoemen.’

DAT SOORT CLUBS zijn verleden tijd voor het duo. Tegenwoordig vliegen ze de wereld rond om met hun liveshow de fundering van de hipste clubs te testen. Voor een muur van Marshallversterkers en achter een manshoog, lichtgevende crucifix laten ze horen dat Parijs tien jaar na Daft Punks Homework weer het centrum van de dancemuziek is. Dat † de enige echte opvolger van dat monumentale album is, lijdt geen twijfel. Xavier reageert enigszins geprikkeld wanneer de vergelijking met Daft Punk wordt gemaakt. Hij vindt het onzin dat Justice met die andere twee Parijzenaren worden vergeleken. ‘Ja, de twee dancelegendes hebben † gehoord, en ja, ze vonden ‘m goed. Dat is alles wat ik er van weet’ zegt hij met tegenzin. Ook met de stelling dat Parijs opnieuw de hoofdstad van de dance is, gaat hij niet mee. ‘Ik denk dat het wel meevalt met de aandacht die Parijse muziek momenteel krijgt. Als je een blad als MixMag openslaat staat er nog steeds niet veel over ons in.’ Nu † eenmaal uit is zal daar snel verandering in komen. Het album is momenteel de meest besproken plaat onder danceliefhebbers.

Grappenmakers zien in de overeenkomsten tussen Metallica en Justice (het kruis van de Master Of Puppets hoes en de bandnaam uit …And Justice For All) hints dat de De Rosnay en Augé grote Metallicafans zijn. De Rosnay kent de geruchten. ‘We vinden ze wel goed, maar het is puur toeval. Er zijn natuurlijk tal van bands die Justice heten. Wij wilden een naam die zowel in het Frans als het Engels hetzelfde was. Nu is het aan ons om de naam naar ons te laten wijzen, zodat iedereen aan ons denkt als ze de naam Justice horen.’ Ook over de naam van dat debuut is lang nagedacht. Tijdens een vliegreis kwamen ze er uit. Wellicht was het de luchtdruk die op hun hersenen inwerkte, want hoe spreek je de naam van het album nu in hemelsnaam uit? Op internet wordt zowel gesproken van ‘Dagger’ als van ‘Cross’. De Rosnay laat het in het midden: ‘De tijd zal het uitwijzen.’