Monthly Archives: december 2010

Jaarlijstje

Maandag 8 november. Dat was de datum dat de vijftig door OOR uitgekozen journalisten, influentials, programmeurs en bloggers hun jaarlijstje voor 2010 moesten inleveren. Te vroeg om twee zeer belangrijke platen nog mee te kunnen nemen: My Beautiful Dark Twisted Fantasy van Kanye West en Fabric 55 van Shackleton. Zo vallen er elk jaar slachtoffers door de combinatie releasedata/deadlines van maandbladen. Was Amy Winehouse’s Back To Black in Engeland in hetzelfde jaar uitgebracht als in Nederland, dan was dat dé plaat van 2007 geworden, en niet de Arctic Monkeys. Nu zetten sommige journalisten de (import)plaat in 2006 in hun jaarlijst en niet in 2007.

Twee weken terug volgde de uitslag: The Suburbs van Arcade Fire werd met een straatlengte voorsprong op nummer 2, High Violet van The National, gekozen als beste plaat van het jaar. Een te verwachten winnaar. Arcade Fire is zowel bij het publiek als pers geliefd en The Suburbs was een van de grootste releases van het jaar. Ik was blij met deze keuze. Het was niet mijn favoriete plaat van het jaar, het is wel een van mijn favoriete bands en ik was degene die de plaat recenseerde voor OOR.

Mijn jaarlijstje in OOR zag er zo uit:
1. The Tallest Man On Earth – The Wild Hunt
2. John Grant – Queen of Denmark
3. Arcade Fire – The Suburbs
4. Faberyayo & Vic Crezée – Het Grote Gedoe
5. The Tunes – Pududu!
6. Gold Panda – Lucky Shiner
7. Säkert! – Facit
8. oOoOO – oOoOO
9. Agnes Obel – Philharmonics
10. Flying Lotus – Cosmogramma

Inmiddels zijn we anderhalve maand verder en heb ik mezelf al verscheidene keren voor mijn kop geslagen dat ik Klavierwerke van James Blake vergeten ben. Of, vergeten? In een jaarlijstje mogen geen EP’s en geen live-albums staan, reden waarom bijvoorbeeld ook het fenomenale Special Moves van Mogwai niet in mijn lijstje staat. Daarom kwam het niet bij me op om Klavierwerke te noemen.

Nu was 2010 hét jaar van de EP. The Tallest Man On Earth, Houses, Flying Lotus, Case Mayfield, Houses, Nikoo, Balam Acab, Girls, oOoOO, The Crookes, Antony And The Johnsons: allemaal brachten ze geweldige EP’s uit, die ik niet in mijn jaarlijst kon opnemen. Wat dat betreft zouden de regels wel wat soepeler mogen. Een album als fysieke vorm is immers aan het verdwijnen, en als concept is er weinig verschil tussen een EP of een album. Daarbij: dan maken goede mixtapes ook eens een kans.

Dat ik oOoOO er dan wel in zette was tweeledig; enerzijds wist ik dat degene die de lijstjes verzamelde bij OOR de producer niet zou kennen en het waarschijnlijk niet zou checken om te zien of het een album was of een EP, anderzijds staan er zes nummers op en kan ik verdedigen dat het een kort album is. Er zijn complete punkplaten die korter zijn dan de 25 minuten die deze plaat duurt.

Het samenstellen van zo’n lijst is ook altijd een manier om je goede (lees: semi-obscure) smaak te etaleren. Dat is heel verleidelijk; je weet dat collega’s en lezers je zullen beoordelen op je lijstje. Een semi-obscure, bij voorkeur door Pitchfork, Fact of State de hemel ingeprezen ‘moeilijke’ plaat bovenaan je jaarlijstje moet de indruk wekken dat je een Zeer Goede Muziekkenner bent. Indie-snobisme, het muzikale equivalent van de lengte van pikken vergelijken. De mijne is moeilijker/obscuurder/beter gerecenseerd/door meer collega’s genoemd dan de jouwe, dus ik heb er meer ‘verstand van’.

Heb je zogenaamd essentiële releases als Arcade Fire, Flying Lotus of Kanye West niet in je lijst staan, dan kan je bijna niet serieus genomen worden als kenner. Het is een gevoel dat wel heerst onder de ‘kenners’, maar zelden wordt uitgesproken. Iemand schreef er zelfs een heel tof artikel over. Hieronder vind je mijn jaarlijstje zoals dat op dinsdag 28 december 2010 samengesteld is, met zo min mogelijk overpeinzingen over hoe deze top 15 geïnterpreteerd gaat worden bij collega’s of lezers. Het zijn simpelweg mijn favoriete platen van dit jaar, met veel moeite samengesteld. Er was zoveel moois! Is het artikel van Michael Lopez ook op mij van toepassing?

Dat levert nu het volgende lijstje op:
1. The Tallest Man On Earth – The Wild Hunt
2. John Grant – Queen of Denmark
3. Arcade Fire – The Suburbs
4. Faberyayo & Vic Crezée – Het Grote Gedoe
5. Case Mayfield – EP
6. The Tunes – Pududu!
7. oOoOO – oOoOO
8. Gold Panda – Lucky Shiner
9. James Blake – Klavierwerke
10. Säkert! – Facit
11. Agnes Obel – Philharmonics
12. Sleigh Bells – Treats
13. Flying Lotus – Cosmogramma
14. Vampire Weekend – Contra
15. Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Before Today

Afzien?!

Dat ik mijn stem geregeld terug hoor op de radio of op interviewbandjes, daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar jezelf terugzien op bewegend beeld…dat blijft nog even slikken. Samen met mijn collega van OOR, hoofdredacteur Erik van den Berg, was ik te gast bij Giel Beelen in het programma Afzien om clips van commentaar te voorzien. Hieronder zie je het resultaat.

AFZIEN?! – introductie Jasper van Vugt & Erik van den Berg (DEC ’10)

AFZIEN?! – Jasper van Vugt & Erik van den Berg over White Lies – Bigger Than Us (DEC ’10)

AFZIEN?! – Jasper van Vugt & Erik van den Berg over Nite Jewel – We Want Our Things (DEC ’10)

AFZIEN?! – Jasper van Vugt & Erik van den Berg over Badboy Taya – De Straat Praat ft. Aiky & Rocks (DEC ’10)

AFZIEN?! – Jasper van Vugt & Erik van den Berg over Hjaltaliìn – Sweet Impressions (DEC ’10)

AFZIEN?! – Jasper van Vugt & Erik van den Berg over Underworld – Bird 1 (DEC ’10)

AFZIEN?! – afkondiging Jasper van Vugt & Erik van den Berg (DEC ’10)

Moet je horen: Salem en oOoOO mishandelen HIM

Goede grap, al ligt ‘ie misschien wat voor de hand; eerst remixten witch houseproducers al credible hiphop- en R ‘n’ B-muzikanten als Kanye en Miley Cyrus. Dan is het slechts een kwestie van tijd voordat er ook minder gewaardeerde muzikanten door de mangel worden gehaald. En aangezien er in de muziekwereld momenteel niemand minder wordt gehaat dan tienersterretje Justin Bieber, was hij een makkelijke prooi. Zijn track U Smile werd door Shamantis niet geremixt tot een witch housetrack, maar slechts 800 (!) keer vertraagd tot er een soort soundtrack voor onderwaterfilms overblijft, die beter genietbaar is dan het origineel:
Justin Bieber – U Smile 800% vertraagd by Shamantis

Het gaat wellicht wat ver om de ooit razendpopulaire Finse gothpoprockers van HIM als de metalvariant van Justin Bieber uit te roepen, feit is wel dat ze door de meeste metal- en rockfans met de nek worden aangekeken en een voor het genre relatief groot aantal tienermeisjes aantrekken. Voor de remixplaat SWRMXS lieten de Finnen elf remixers als Tiesto, Morgan Page, VV en anderen een interpretatie van hun nummers geven. Ook Salem en oOoOO mochten zich uitleven. Het resultaat hoor je hier.

HIM – In The Arms Of Rain (SALEM Remix)

HIM – Shatter Me With Hope (oOoOO Remix)

Op 6 januari is het eerste concert van een witch house artiest in Nederland: ℑ⊇≥◊≤⊆ℜ speelt dan in Paradox in Tilburg. Je zult hem echter niet als ℑ⊇≥◊≤⊆ℜ op de flyer zien staan, maar als Mater Suspiria Vision.
Dat ziet er zo uit:

Vraag je je overigens af hoe gezellig het is bij concerten van witch house-artiesten? Kijk dan eens naar deze foto’s: http://www.longclothing.com/gallery/15/

OOR Op Morgen December 2010

Vandaag ligt de laatste OOR van 2010 in de winkel. Een editie waarin traditiegetrouw wordt teruggeblikt op het jaar en er (dus) geen ruimte is voor nieuwe muziek. En dus geen OOR Op Morgen, mijn rubriek voorin het blad die eerst Hotlist heette. Daarom plaats ik ‘m hier. Wist je dat er ook een Spotify playlist is van alle OOR Op Morgens van dit jaar, waar bijna 200 mensen naar luisteren? Bij deze.

Happy Camper – Fed Up (ft Marien Dorleijn)
Handig hoor, als bijna al je vrienden muzikant zijn en je zelf ook gezegend bent met het vermogen om mooie liedjes te schrijven. Job Roggeveen heet de bofkont en hij is na Goslink het tweede bandlid van El Pino & The Volunteers dat een eigen plaat maakt. Natuurlijk doen ook David en Appel, de twee kernleden van de band waar hij normaal de toetsen beroert, mee op de plaat. Ook Leine, Tim Knol, Ricky Koole, Odilo Girod (Coparck en Chop Wood), Janne Schra (Schradinova), Bouke Zoete (The Kevin Costners), Helge Slikker (Storybox), Johannes Sigmond (Blaudzun) en Marien Dorleijn (Moss) doen mee. Grootste ster is echter Manfred, de kamperende yeti die de filmpjes en platenhoes siert.

Lone – Once In A While
Je kan nog zoveel blogs afstruinen, playlists op Spotify beluisteren, Twittertips uitwisselen of promo’s opgestuurd krijgen, je mist toch ook altijd het nodige. Gelukkig kom ik ook nog geregeld in platenwinkels voor een vinylfix. Bij Concerto werken niet alleen bijzondere aardige (en zeer kundige) mensen als Alex, Jorn, Anton, Dirk, Ester en Dave die je tippen over toffe artiesten die je gemist hebt. Zoals Lone. Lang gedaan om deze Matt Cutler uit Nottingham te vinden op MySpace, maar het was het waard. Zijn vanuit hiphop opgekomen sound heeft veel elementen uit de gouden tijd van de house en vroege techno in zich, en een beetje gamer herkent ook de nodige invloeden van muziek uit oude computerspellen. Heel fraai.

Florrie – Give Me Your Love
Ze heeft er maar gelijk maar een complete pagina aan gewijd: ‘waarom ik nog niet bij een label heb getekend’. Gezien haar credible-en-toch-hitgevoelige-pop (denk Robyn, Annie, Little Boots) zal ze aan interesse van platenmaatschappijen geen gebrek hebben. Niet alleen een knappe, maar ook een slimme meid. Even wachten maakt haar onderhandelingspositie sterker en de labels die écht interesse hebben wachten wel even. Bovendien, een goede song als Give Me Your Love verjaart niet zo snel. Luister maar:

JAH6 – Zij Gelooft In Mij
Het levenslied met een reggaebeat. Een slogan zo goed dat menig zoutjesfabrikant er prijsvragen voor uitschrijft. Het Haarlemse Jah6 gebruikt ’m als beschrijving van hun muziek en een betere had ik zelf niet kunnen bedenken. Dat is namelijk precies wat Rudi de Graaff (Gotcha! Allstars) en Pieter Both (Beef) doen. Liedjes van André Hazes, Ramses Shaffy en Tante Leen krijgen een Jamaicaanse omkat, met komisch én dansbaar resultaat.

Mona – Listen To Your Love
Mona maakt geen geheim van hun liefde voor hun vaderland. Veel Amerikaanser dan de met veel bravoure gespeelde stadionrock krijg je het niet. Bruce Springsteen, The Killers en toch ook The Clash (die de video voor Should I Stay Or Should I Go niet voor niets filmden in Shea Stadium): je hoort het allemaal terug in de sound van het kwartet. Drie weken nadat ik ze ontdekte en dacht ‘dit wordt een van de doorbrekende acts van 2011’ noemde ook de BBC in hun longlist van breakthrough acts. Met andere woorden: in de fabriek van de gelijknamige toetjesfabrikant draaien ze al overuren, want betere reclame kunnen ze zich niet wensen.

Rumer – Aretha
Ik schreef eerder over haar (http://www.jaspervanvugt.nl/2010/11/12/rumer-has-it/) en ik doe het opnieuw. Want Rumer wordt groot. Heel groot. Haar muziek heeft een laidbackvibe die dezelfde doelgroep als Norah Jones en Katie Melua zal aanspreken en haar stem is soepel als satijn. Op haar beste momenten brengt ze Karin Carpenter van The Carpenters in herinnering. Daarbij heeft ze de songs en een verhaal. Het pad kan je zo uitstippelen: februari: release en uitverkochte showcase in bovenzaal Paradiso, maart: 3FM megahit, mei: uitverkochte grote zaal Paradiso, oktober: HMH.

Factory Floor – Lying
Het waren er niet veel, maar de mensen die op de laatste London Calling tot het eind bleven waren het er over eens: het Engelse Factory Floor behoorde tot de hoogtepunten van het festival. De eerste berichten vanuit Engeland waren dan ook goed. De persoon die bij de Rough Trade winkels de Twitter ‘doet’ noemde ze al de beste band van Engeland en dat zegt ‘ie niet zomaar. Goed, een frontman met het charisma van James Murphy heeft het trio niet (wel: een kil ogend meisje dat haar gitaar met drumstok bewerkt), maar deze live gespeelde mix van repetitieve vroege house, cold wave uit de jaren tachtig en postpunk hypnotiseert, fascineert en intrigeert. Niet missen, op EuroSonic.

Gil Scott-Heron & Jamie Smith – NY Is Killing Me
Als een verloren held werd Gil Scott-Heron eerder dit jaar onthaald. Eindelijk kreeg de man die het nummer met de slogan The Revolution Will Not Be Televised schreef de eer die hij in de underground al veel langer toebedeeld kreeg. Na enkele jaren waarin hij geregeld in de bajes zat voor drugsgerelateerde zaken bracht het gerenomeerde XL Recordings (Prodigy, M.I.A., Vampire Weekend) begin dit jaar zijn nieuwste plaat I’m New Here uit en dook het album plotseling op in talloze jaarlijstjes. De bijzonder getalenteerde Jamie Smith van The xx werkt nu aan een remix van dat album, dat ergens begin 2011 moet verschijnen onder de titel We’re New Here.

Dutch Uncles – Fragrant
Opvallend toch, hoeveel woorden of uitdrukkingen er zijn in de Engelse taal die te maken hebben met ons Nederlanders. Dutch Oven, Dutch treat, go Dutch. Double Dutch; ze zijn allemaal verre van positief. Die verloren zeeslagen voelen vierhonderd jaar later nog steeds niet heel fijn. Een Dutch Uncle is iemand die met keiharde kritiek iemand probeert te helpen. Dutch Uncles is een fijne gitaarband uit Manchester dat echter totaal niet klinkt als de typische gitaarbands uit die stad, al hoor je hier en daar zeker een invloed of twee van Johnny Marr. De sfeer is echter luchtig en zonnig en het verbaast me dat ze niet in de top 15 van de BBC’s Breakthrough acts for 2011 staan. Fragrant is namelijk een sterke single, zoals ze er meer hebben.

The ABC Club – Thieving Magpie
Het is mijn favoriete woord in de Engelse taal (samen met ubiquitous, dat net zo moeilijk te spellen is als uit te spreken): magpie. Twee lettergrepen slechts maar wat een mooie ronde klank. Dichter bij woordseks zul je niet komen. Anyway, dit is weer een gitaarbandje. Zangeres/jongensmeisje Zandra Klievens (wedden dat ze eind 2011 hoog in NME’s Cool List staat?) zingt alsof ze te verveeld is om huiswerk te maken. Dat is een aanbeveling. De vier blagen in de band hebben Strokes en The Smiths bovenaan hun meest gescrobblede tracks op Last.FM staan. Ruim maar vast een plekje in op London Calling, Ben.

Bonustrack
Nicki Minaj – Romans Revenge ft. Eminem
Hooijer schreef er al over in de nieuwe OOR en ik ben het volmondig met hem eens; hier in Nederland lopen we met oogkleppen op. In de VS en Engeland gaan ‘muziekliefhebbers met een goede smaak’ keihard op hiphop en R&B. Kanye scoort een 10 op Pitchfork, en ook zijn protégé Nicki Minaj mag op goede reacties rekenen. Luister zelf maar eens hoe gruwelijk de productie en delivery is van deze barbiepop en wees maar eens niet overtuigd. Boem!

Radio Mortale Week 49

De Mortale uitzending van deze week. In het eerste deel van het uur met name singer-songwriters, waaronder de Mortalehit van de Week van talent Kashmere Hakim. Ook goede gitaarmuziek zoals van Hunting The Robot, dat een sterke groei laat horen, en Bird On The Wire (waar Rosa van voorheen Les Singes in zit), dat een heel fraaie demo heeft laten horen.

In het tweede gedeelte ook aandacht voor de Grote Prijs van Nederland, waarvan de finales deze zaterdag zijn, en Happy Camper, die volgens mij een te gekke plaat gaat uitbrengen in 2011. Net als de maker van de Mortalehit speelt ook afsluiter Houses op onze Radio Mortale live-avond op 18-12.

Luister hier de uitzending van maandag 6 december. Tracklist:
wolfendale – crackling jolts
kashmere hakim – grandparent’s house (mortalehit van de week)
bird on the wire – cowboy at sea
hunting the robot – carnival
dicky curtis – doppelganger
case mayfield – at all
tim knol – when i got here
kleine jay & cartes, m.o. & brakko, dret & krulle – kampioenen
let’s go eskimo – waist down
bright young lights – time on my hands
camp coolidge – don’t get me started
krause – no guts no glory (nobody beats the drum remix)
happy camper ft marien dorleijn – fed up
Houses – Suicide